Verhaal
bij
een
kunstwerk
Beeldtaal in Taalbeeld
Elke maand bij de Kunstuitleen Alkmaar kiezen ze een kunstwerk waar iedereen die dat wil een verhaal bij mag/kan schrijven. Deze is voor de maand mei en de foto maakte ik vanmiddag daar en schreef er thuis een verhaal bij. Het is een fotoschilderij van Rogier Alleblas en heeft volgens de gegevens van de Kunstuitleen geen titel. Ergens op internet kwam ik de titel kopje 2 tegen en dat deed bij mij een belletje rinkelen richting kopje thee.
Zomerverjaardag
“ Néé !”, galmde het door het stille park aan het einde van
een warme zomerdag.
Mijn stem sloeg bijna over bij deze uitroep. Daar ging de
laatste kroes met water.
Plets, over de resten van wat eens een grote eik was geweest en vandaag
als tafeltje diende.
Het begon allemaal zo goed die middag. Ons hele gezin was
samengekomen in het park voor een picknick. Ik wilde mijn verjaardag wel eens
op een andere manier vieren. Op mijn verjaardag in maart is het elk jaar koud,
vaak nat en vroeg donker. Daarom had ik een besluit genomen: dit jaar vier
ik het gewoon op een mooie zomerdag en
dan het liefst ergens buiten.
Alles zat mee: het weer, de
plek die we hadden gevonden, de gekozen hapjes en vooral de aanwezigheid van
iedereen die ik er graag bij wilde hebben. Ik genoot van al die mensen om mij
heen op deze speciale plek. De
kleinkinderen vermaakten zich prima met elkaar en met een bal. Ook het grote
klimrek hier vlakbij was een uitkomst gebleken. Hun vaders en moeders lieten
zich niet kennen en deden vrolijk mee met alle spelletjes. Toen de manden en
tassen met eten bijna leeg waren, begon de zon te zakken en werden de kleintjes
moe. “ Tijd voor ons om naar huis te gaan, mam.”
Het was goed zo.Toen iedereen was vertrokken bleven mijn lief en ik nog lekker nagenieten
op deze mooie plek. We namen samen de dag door en lachten om de kleine
voorvalletjes en uitspraken. Wat hadden we veel hulp gehad van onze meisjes.
Zonder hen had ik het nooit klaargespeeld om alles in deze verscheidenheid en
hoeveelheid te maken.
“Wil jij nog een kopje thee voor we inpakken
en naar huis gaan”, vroeg mijn lief. “Dat
is een goed idee en een prima afsluiting”, was mijn antwoord. Er was nog één schone donkerblauwe kroes en
hierin ging het laatste lauw warme water uit de thermoskan. Ergens, diep onder in mijn grote tas moest nog een
theezakje zitten. Spitten en zoeken en net toen ik dacht het gevonden te
hebben, gleed de tas van mijn schoot en raakte de kroes met water op de
boomstronk. Deze kantelde en het water gulpte er aan de andere kant uit. Als in
trance stond ik te kijken naar het gebeuren en zag zelfs een moment de zon weerspiegelen in de rand van
de kroes.
Ik dacht dat ik iemand heel hard NEE hoorde
roepen. Was ik dat zelf? Waarschijnlijk wel, want mijn lief draaide zich, op
weg naar de kofferbak van de auto, verschrikt om en riep: “ Wat is er?”
“Mijn
kroes met water is omgevallen, dus geen laatste kopje thee meer “, riep ik
terug. Ik liet het laatste beetje water weglopen op het zachte mos rond de
boomstam. Straks
thuis is er weer genoeg heet water, een schoon kopje en een heerlijk plekje in
een hoekje van de tuinbank.
Verjaardag vieren in
de zomer, heerlijk is dat.
