Voor Iris
Nachtmerries en dagmerries.
Gelijk dat rode kringellijntje onder het woord dagmerries.
De spellingscontrole van mijn computer herkent het woord niet en geeft het als een fout aan. Als ik met de
rechtermuisknop klik op het woord krijg ik allerlei andere suggesties, maar
die wil ik niet. Ik wil het woord dagmerries.
Dan maar met een rood lijntje er onder.
In het dikke Kramers woordenboek
op mijn schoot vind ik het woord dagmeisje
(een dienstmeisje voor overdag) en dagmoeder
(vrouw die overdag kinderen van werkende ouders opvangt). Wie heeft er nu
een dienstmeisje voor overdag? En een vrouw die andermans kinderen opvangt
noemen wij een gastouder of oppasmoeder.
Maar
goed, ergens tussen deze twee woorden zou dagmerrie
moeten staan. Ik kan het niet vinden en ga eens op zoek bij nachtmerrie en sla
het boek open bij nachtspiegel, dus ik ben er bijna. Tussen nachtmens (die
bij voorkeur laat naar bed gaat en laat op staat) en nachtmis ( ’s nachts opgedragen mis) staat het woord nachtmerrie met als betekenis: benauwde angstige droom.
Als ik dagmerries opzoek
via Google komt er een verklaring die ik zelf ook wel had bedacht:
angstdromen
die je hebt terwijl je wakker bent. Als blijkt dat er in de psychologie een
heus woord voor bestaat, intrusies, komt naar voren dat het wel een echt woord
is met een echte betekenis. Volgens deze verklaring laten de angstige gedachten
je niet los en blijven de kop op steken. Hetzelfde dus als met nachtmerries en
het enige verschil is dat het dan donker is.
Menig mens kent deze
verschijnselen in de nacht: niet kunnen slapen en dan komen, wat ik meestal zo
noem, de beren los. En die beren zijn altijd erg donkerbruin of misschien wel
zwart! Van alles gaat kris-kras door het hoofd en de meest verschrikkelijke
scenario’s passeren de revue. En zie ze maar eens te stoppen. Wat je voedt
groeit en zo is er geen houden aan. Alles heb ik geprobeerd: even gaan plassen,
ontspannen en dan beginnen bij je voeten. Maar voor ik bij mijn knieën ben is
die donkerbruine beer er weer. Denken aan iets leuks en prettigs werkt meestal
niet lang genoeg om Klaas Vaak de ruimte te geven mij weer in slaap te brengen.
Het kan soms wel 2 uur duren voordat ik weer in slaap val en dan is het wel
heel snel ochtend.
De dagmerries komen
op elk moment van de dag. Bij het ontbijt heb ik het meestal te druk met de
krant, dus dan is er geen ruimte voor. Later op de ochtend, als ik bijvoorbeeld
de boodschappen doe, schiet mij ineens te binnen of ik de deur wel op slot heb
gedaan of het gas niet heb laten branden
onder de fluitketel. Dan is het hek van de dam: inbrekers, politie, brandweer,
alle spullen weg of in de fik. Pas als ik weer, hard fietsend met een rood hoofd en het zweet op mijn rug,
thuis ben gekomen en voel dat de achterdeur wel degelijk op slot zit en geen
zwarte wolken uit de keuken zie komen, ben ik gerustgesteld.
Al een aantal keren was het de telefoon die mij in een echte
dagmerrie terecht deed komen. Het
bericht van een ziekenhuis of verzorgingshuis
met de mededeling dat een ouder heel ziek was en wij echt moesten komen
of zelfs dat er een einde was gekomen aan het leven. Dan ging de dagmerrie over in een nachtmerrie en wilde dit pas na langere
tijd minder worden en over gaan. Nu komen overleden (schoon)ouders en familieleden of vrienden nog wel eens terug in mijn dromen, overdag of 's nachts, maar dan met een glimlach om mijn mond en de gedachte aan een fijne herinnering.
Het geluid van
gillende sirenes tussen 8 en 9 uur kon mij enkele jaren geleden de stuipen op
het lijf jagen. De kinderen onderweg naar school op hun fiets en mijn lief in de
auto op weg naar zijn werk ? Nee toch, het zal toch niet…………………………………. Even
later zakte het gevoel van angst weer weg. Maar ik realiseerde mij dan wel dat
iemand anders een nare boodschap zal krijgen over een naaste.
Dagmerries zijn
net zo vervelend als nachtmerries,
maar ik heb er meer controle over. Ik wil ze niet voeden en dan blijven ze niet
groeien. Nachtmerries komen in het
donker en in mijn slaap. Ze nemen mij mee naar waar of wat ik niet wil zijn.
Als ik in de nacht wakker lig en de beren zijn
te veel en te zwart, probeer ik het positief te zien. Het is extra (be)denktijd
probeer ik mijzelf te overtuigen. Soms levert het een goed idee op voor een
verhaal of een creatieve uitspatting. Maar liever slaap ik gewoon tot ik weer
wakker word de volgende dag en zonder al dat gedoe.
Een volgende keer meer over dagdromen en nachtdromen.
De dagen na het schrijven van dit verhaal had ik op mijn nachtkastje een boekje van Haruki Murakami liggen met de titel Slaap. Toeval?
het is een dun boekje met ruim 90 bladzijden. het verhaal is echt Murakamisch en de illustraties er bij zijn in zwart wit en heel mooi.
Kat Menschik heeft ze getekend en ik zocht er een aantal op:
