lijstjes en zaken die blij maken

Lijstjes maken.

Of het nu een boodschappenlijstje is of een briefje met zaken die ik nog moet doen voor de vakantie of het weekend, lijstjes maken doe ik graag.
Om iets niet te vergeten en ook om het lekker door te kunnen strepen als het klaar is. Het geeft overzicht dat afstrepen van 'things to do' en laat zien wat ik gedaan heb en wat helaas nog moet wachten tot een volgende keer.
Voor het boodschappenlijstje is het makkelijk dat ik de handzeep voor in de keuken nu niet (weer) vergeet en er ook aan denk dat het kattenvoer bijna op is. Die smekende ogen kan ik niet langer aanzien.
Een lijstje stelt voor mij orde op zaken en het is fijn om ze op papier te zetten, want dan gaan ze uit mijn hoofd. Loslaten heet dat tegenwoordig volgens mij.
Een lijstje wat daar nog wel zit en telkens maar langer wordt ook, is de opsomming van dingen die mij blij maken. Daarbij denk ik niet in eerste instantie aan een nieuwe jurk, een vakantie naar Verweggiestan of mijn gedroomde nieuwe tas. Het gaat hierbij meer om zaken die mij overkomen, die mij bijblijven en waar ik dan in mijn hoofd een verhaal bij kan maken. Omdat ik bang ben dat ik deze blijmakers zal kunnen vergeten gaan ze vanaf nu als een lijstje op papier. Op deze manier kan ik er telkens weer wat aan toe voegen als ik in mijn nachtelijke slapeloze uurtjes weer een idee krijg. Zo wordt mijn lijstje dus steeds langer en mijn nachten ook.

Het is niet zo dat de bovenste blijmaker van mijn lijstje automatisch 'de beste' of 'met stip op nummer 1 hit' is. Ik moet ze namelijk onder elkaar zetten omdat geen blad breed genoeg is om alles naast elkaar te noteren.
Daar gaan we dus:

Regelmatig fiets ik door de stad, of passeer in de auto deze plek, en zie dit bord aan de gevel hangen.
Wat een trekker! In gedachten vroeg ik mij eerst af wie ze dan bedoelen. Hebben ze het tegen mij? Ik kijk om en zie niemand achter mij fietsen en de meneer in de auto achter mij in de file voor het verkeerslicht zit in zijn neus te peuteren en heeft dat hele bord nog niet eens gezien. Zomaar zoiets langs de weg en leesbaar voor iedereen die het wil zien? Op de deur staat met grote letters WELKOM, dus moet je haast wel naar binnen gaan.
Hé mooi mens ............Ja, jij daar!
 

 Ik vind het heel speciaal en ook geniaal om zo de aandacht te vestigen op je bedrijf. Maar dit laatste bedenk ik nu net en heb ik nog niet eerder aan gedacht

Het bewijs voor de volgende blijmaker moest ik wel even zoeken. Een aantal jaren geleden, toen de brandweer nog niet op deze plek gehuisvest was, kon ik deze regel op het voormalige Landbouwhuis beter zien. Ik ben nu om het gebouw gelopen om het te zoeken en uiteindelijk op het parkeerdak op de kazerne heb ik een foto kunnen maken.

van te veel spektakel wankel je allicht

Daar moet men toch over nadenken? Zoiets blijft in het hoofd hangen en daar moet ik dan later op terugkomen. Spektakel, spektakel, alleen het woord al. Spek aan een takel kan alleen omvallen als er teveel spek aan de takel hangt. Is dat spek een varken en waar komt het dan vandaan?
Val ik om van veel drukte? Val ik om als er geen spektakel is? In de avond zijn de letters verlicht en dan is allicht echt licht: allemaal licht. Het is dan een soort baken dat aan kan geven dat je bijna thuis bent, of juist vertrekt en nog een heel eind onderweg moet zijn: dan neem je het mee en kan er onderweg over nadenken Er zouden meer van deze regels moeten zijn in straten, op pleinen en op gebouwen. Het zet mij in ieder geval aan het denken en ik ga op zoek naar het gedicht van Lucebert waar deze regel uit komt.

Wereldvrede
Eens las ik ergens in een blad een stukje over landschapsarchitect Anouk Vogel en het waren de foto's bij dit artikel die mij direct pakten. Zij deed in 2011 mee in Japan aan de Gardening World Cup en won er een zilveren medaille mee. Als de bloemen nat worden openen ze zich om uiteindelijk te vergaan

Voorheen reden we op zondagochtend door de polders naar mijn moeder om met haar een kopje koffie te drinken.

Ik kan genieten van de bergen in Zwitserland, de fjorden in Noorwegen en smalle slingerweggetjes in Engeland, maar deze plaatjes horen bij ons.Omdat ik op de passagiersstoel in de auto zit kan ik alles buiten goed bekijken. Het beeld dat ik dan regelmatig zie is volgens sommige mensen misschien wel iets wat ze eigenlijk niet meer 'zien', maar mij maakt het blij. Ik noem het zelf mijn 'toeristenblik' De rechte, smalle weggetjes met aan weerszijde bomen, in de verte een kerktoren en een enkele boerderij. Daarboven een mooie wolkenpartij en de zondagochtend rust op de weg. Zomaar schiet mij een dichtregel te binnen: denkend aan Holland.  Thuisgekomen ga ik op zoek naar het gedicht dat bij deze regel hoort. Ik vind het in het boekje Domweg gelukkig in de Dapperstraat op bladzijde 171: Herinneringen aan Holland door H.Marsman.

denkend aan Holland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hoge pluimen
aan den einder staan:
en in de geweldige 
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens, 
kerken en olmen
in een groots verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord

En zo past het er bij.

In dit rijtje past het volgende ook goed: wolkenluchten.
Natuurlijk niet die 'boze luchten' waar regen en storm bij komt kijken. Ik denk aan een stak blauwe ondergrond (of eigenlijk bovengrond) met daarbij van die witte wollige wolken, die langzaam langs schuiven. Niet te snel, want dan kan ik ze niet goed bekijken. Het leukste is om op mijn rug in het gras te liggen en zo naar de wolken te kijken. Soms zijn het landen, dan weer dieren of kledingstukken en een enkele keer gewoon spoken. Vroeger was dit een spel: op je rug in de tuin of op het strand naar de wolken kijken en dan hard roepen wat je er in zag. Ik ga het met mijn kleinkinderen ook vast weer doen.

De laatste weken valt er regelmatig een folder van HEMA op de mat. Daar staat op de voorkant Blijmakers en op zich is dat voor mij al een pakker. Als ik de folder open sla en ik zie correctieondergoed naast gevuld speculaas staan afgebeeld, kan ik daar niet echt blij van worden, maar het is een goede kreet.Winkels en etalages kunnen mij altijd wel blij maken. Ik kijk dan naar samenstellingen en kleuren. wat is er gebruikt om de aandacht te trekken. Vorig jaar in Loden rond de kersttijd waren de etalages van Harrots goede aandachtstrekkers.Het thema was sprookjes en dat leverde prachtige beelden op.

Een paar jaar geleden had ik het idee om voor mijn verjaardag alleen zelfgemaakte cadeautjes voor te stellen.
Iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten en toen iemand mij zei dat ze niet zo handig was zei ik haar dat ze heerlijke appeltaarten kon bakken en wilde er wel zo een voor mijn verjaardag. Zelfgemaakte cadeautjes zijn altijd leuk om te ontvangen en zelf vind ik het leuk om ze te geven.

 Deze cadeautjes van patchwork gebruik ik bijna dagelijks en doen mij altijd denken aan wie het heeft gegeven. Mijn vriendin is heel handig met naald en draad en brengt zo haar geleerde technieken in de praktijk.

Iets maken voor een ander geeft aan dat er tijd en aandacht is gegeven aan de ontvanger en de maker heeft plezier beleefd aan het maken, als ik het goed begrijp. Zo werkt het voor mij althans en daar moet ik wel blij van worden.

   Een zelf gebreide shawl in de kleuren die ik mooi vind ontving ik van een lieve sportvriendin. Hier is ook over nagedacht en een paar avonden flink aan gewerkt. Met veel liefde gemaakt en vol liefde ontvangen.

Een andere creatieve vriendin gaf mij deze ketting in mei 2013. Het is haar eigen ontwerp en zit vol symboliek voor mij: de steen aan de onderzijden is mijn baarmoeder (juist deze maand operatief verwijderd na jaren van klachten), de rode ketting waar het aan hangt is de navelstreng en de drie kralen staan voor onze 3 kinderen. de eerste kraal is roze- rood, de tweede is blauw en de derde weer roze-rood (dochter-zoon-dochter). Ik zie het als een soort van afscheid van een onderdeel van mijn lijf dat via de navelstreng 3 kinderen heeft laten groeien en dat zijn taken nu heeft volbracht. De ronde vorm is de cirkel van het leven en het is goed zo.


Home made by me
Het is zo leuk om zelf cadeautjes te maken en weg te geven. Daar word ik echt blij van.
Ik ben met veel plezier bezig met het 'ontleden' van tijdschriften. Ik knip er van alles uit en dat gaat in de knipselkist. Ik ga er eens goed voor zitten, neem een persoon in gedachte en ga op zoek naar uitspraken en kreten die op die persoon slaan. Na verloop van tijd rangschik ik de gevonden stukjes papier op een gekleurd A4-tje en pak dit vast. Als het vel aan beide zijden voldoende is opgevuld, gaat het door de lamineer machine en klaar is mijn persoonlijke collage.

Voor huwelijken en geboortes kan ik een taart maken. Niet om te eten, maar van rollen toiletpapier en opgerolde papieren luiers. Er kan van alles op, aan en tussen gedaan worden en zodoende kan ik het zo gek maken als ik zelf wil.

Een luiertaart met daarin weer zelfgemaakte pakjes zoals een 'spookje, een paar sokjes, een geboorteslinger en ander speelgoed.
Een bruidstaart ook van luiers met daaromheen geld gewikkeld  voor een stel dat op hun huwelijksdag geld vroeg voor het inrichten van de babykamer.

Alles aan dit cadeau kan gebruikt worden:
*het dienblad waar de taart op staat
*de luiers of rollen waar de taart mee samengesteld is
* het speelgoed dat er tussen zit
*het geld of de bonnen die in de taart zitten.
*het bloemenlint voor een volgend pakje
* het knijpfiguurtje bovenop de taart.

een origineel cadeau om te ontvangen en voor mij heel veel plezier om samen te stellen en te maken.

Het breien gaat mij niet altijd goed af en hele ingewikkelde ontwerpen maak ik niet. De babysokjes die ik brei maak ik van een patroon dat mijn moeder gebuikte en wat ik al meerdere keren bij de sokjes heb meegegeven, zodat het door andere mensen gemaakt kan worden. Ik brei ze in de kleuren wit, blauw en roze en anders in een kleur die overeenkomt met de kleuren van de babykamer. Als ze klaar zijn doe ik ze in een doos en bewaar ze voor het geval ik ze aan iemand kan geven. Mijn kinderen hebben het bestaan van deze doos ook ontdekt en komen even snuffelen hierin als in de vriendenkring of bij collega's een baby wordt geboren. Dan kan het soms zomaar zijn dat er geen roze of blauwe sokjes meer zijn en ga ik gericht aan het werk om de voorraad bij te vullen.
Zo ook met de 'spookjes'. Deze maak ik van monddoekjes of spuugdoekjes en zijn zeer gewilde baby knuffeltjes. Ze komen uit de antroposofische hoek en zijn de eerste in een reeks die uiteindelijk een pop wordt. Ik maak ze met de hand en alleen het naadje van het mutsje naai ik op de machine aan elkaar.
Voor de eerste verjaardag van onze kleindochter maakte ik er een voor de kinderen in haar groep op de crèche

 Bij de blauwe en roze popjes gebruikte ik fleece stof, lekker zacht en in mooie kleuren.

Slingers voor geboorte en andere eigen zaken
Papier is er tegenwoordig in mooie kleuren, designs, met glitters en divers in afmetingen.

kleur, stijl en kledingadvies

geboren op zijn verjaardag!

kaarten of boekjes van karton

Als ik op zoek ben naar nieuw papier word ik er altijd een beetje hebberig van. ik gebruik het om kaarten (boekjes) en geboorteslingers van te maken. ik gebruik een voorbeeld om om te trekken en lamineer de letters afzonderlijk, zet ze met spitpennen aan elkaar en deel ze uit . Heerlijk om bij de tafel in de keuken te maken met op de achtergrond een zacht muziekje en naast mij een grote kop thee.

geboren op haar verjaardag !

ballon artiest en clown Niekie

Eens maakte ik een slinger en zond deze per luchtpost naar Australië waar een babymeisje was geboren. Daar ontvangen, hingen de ouders de slinger voor het raam, maakte er een foto van en stuurde deze foto per mail weer naar mij. Zo ga ik dus de hele wereld over en dat voelt goed.
Voor kaarten of boekjes van karton gebruik ik rijk gedecoreerd papier en linten. Een foto er in geplakt, een gedichtje of een felicitatie. Voor kerst 2013 maakte ik zo een groot aantal kerstkaarten.
Heerlijk om mensen blij mee te maken en zo leuk om zelf te knutselen.

Muziek

We hebben al enkele jaren een abonnement op de zondagmiddag concerten in het Concertgebouw in Amsterdam. Ook zoeken we elk jaar een paar ochtend concerten uit en zitten dat heerlijk naar muziek te luisteren in deze mooie muziektempel. Soms is het herkennen van klanken die we thuis regelmatig beluisteren en soms zijn het nieuwe dingen. Omdat ik er dan 'helemaal in zit' leveren deze momenten nieuwe kennismakingen op die mij erg kunnen verrassen. Het liefst zie ik een podium vol met een grote orkestbezetting. Voor de orkestleden is het topsport om in grote concentratie de klanken uit hun instrument te krijgen en de dirigent te volgen. Met mijn ogen zoek ik de plaatsen op waar het meeste en mooiste geluid vandaan komt en ondertussen schieten mijn ogen heen en weer, want ook de dirigent moet ik in de gaten houden.
www.concertgebouworkest.nl

Thuis, op radio 4, doe ik een enkele keer een ontdekking die mij erg blij en ontroerd kan maken. Zo luisterde ik laatst naar het stuk Spiegel im Spiegel van Arvo Part (youtube Arvo Part 'Spiegel im Spiegel)

youtube anna netrebko meien lippen die kussen so heis. deze vond ik laatst toevallig en Anna is mijn favoriete zangeres op opera gebied. In dit filmpje zie ik haar zoals zij kan zijn: een serieuze performer die altijd in is voor een grappige twist. Haar rollen in opera's kan zij zo goed spelen; zingen en  acteren gelijk en wat ze haar ook aantrekken, het staat allemaal bij Anna. Als ik naar haar kijk word ik blij.



Op 9 februari 2014 liepen wij het Singer Museum in Laren binnen.We hebben een Museumjaarkaart, dus een klein bezoekje kan al gauw. Ik had haar daar al eerder gezien. Ook nu deed ik mijn favoriete 'spelletje' bij het binnenlopen van een zaal: stilstaan in de deuropening en dan rondkijken en welk schilderij mij het eerste 'pakt' daar ga ik op af. Het kon niet missen vandaag: meisje met pop van Jan Sluijters, een olieverf op een doek van 79 x 61 cm. Als een magneet werd ik er naar toe getrokken en ik heb geen idee waarom dit schilderij mij zo ontroert. In de museumwinkel kocht ik er 2 kaarten van; een om zelf te houden en een om op te sturen. Het kost mij moeite om er afstand van te doen. Vanmiddag bedacht ik mij dat dit plaatje bij dit verhaal hoort.

meisje met pop Jan Sluijters (1881-1947)

Woorden 

Lezend in een boek of kijkend in een tijdschrift of televisie kan ik soms op woordenvallen die direct in mijn leuke woorden lijstje kunnen komen. Het woord apestaartje was dat direct. Niet leuk dat we hiervoor later het woord 'et' moesten gaan gebruiken. Ik blijf gewoon apestaartje zeggen.

Levensgruis
Hiermee bedoel ik alle kleine rommeltjes, kruimeltjes, kleine stukjes papier, die tevoorschijn komen als ik mijn handtas leeg maak en omkeer om het laatste er uit te schudden. Het is een klein beetje van alles wat en heeft zich daar ongemerkt in de tijd verzameld. Zonder schuldgevoel verplaats ik het naar de prullenbak en doe al mijn spullen terug in de schone tas. Levensgruis maakt zichzelf weer aan en over een poosje vind ik het weer onderin mijn tas.

Omdat ik dol ben op stippen (op kleding, papier, serviesgoed, servetten etc.) spreekt het woord polkadot mij heel erg aan. Net even anders dan stippen en misschien worden er grotere stippen mee bedoeld, het woord is gewoon goed.

Huidhonger is een woord dat ik met beide armen omsloten heb en regelmatig gebruik. Als ik googel op dit woord en bij afbeeldingen ga kijken, zie ik veel plaatjes van baby's. Aanraking maakt gelukkig en sterk, dus zal het goed zijn voor de kleinsten, maar daarna mag het niet stoppen. Toegeven aan huidhonger en de omgeving vragen om deze behoefte te belonen is helemaal niet raar. De huis is ons grootste orgaan en heeft ook onderhoud nodig.
Rammelen van huidhonger is een heerlijke uitspraak. Ga naar de kapper of maak een afspraak bij de schoonheidsspecialiste, neem je lief (of vriendin) mee naar de sauna.Op je huid aangeraakt worden door een ander geeft een veel heftiger belevenis dan jezelf aanraken.

meer woorden uit mijn  leuke woordenlijstje:

me-time
Sint Job in 't Goor ( in België, net over de grens. je zal er maar wonen)
flabbergasted
plezanterigheid
bepoteld
babybewonderdag
humeurmangement 

deze las ik gisteren: doe jezelf een dag cadeau

Deze lijst groeit nog elke dag, hoewel ik het soms vergeet op te schrijven ergens en dan gaat het verloren.

Het alfabet kent 24 letters en van deze letters kunnen verschillende combinaties worden gemaakt. Daardoor ontstaan weer woorden en zinnen. Zetten we deze zinnen bij elkaar dan komen we tot een verhaal. Ik kan mij  vrolijk verbazen hoe schrijvers er toe kunnen komen deze combinaties zo te kiezen dat ik het lees en weer moet herlezen om de kracht en vreugde ervan goed op te nemen. Dat is echt genieten.

Mijn lijstjes blijven groeien en vermenigvuldigen en zo is dit verhaal nooit af.